Jedno z najlepszych skandynawskich zdjęć ubiegłego roku zdaniem Jespera S. Baeka, fotografa MMAViking.com
Portal MMAViking.com po raz trzeci podsumował mijający rok na skandynawskiej scenie MMA i przyznał nagrody w 10 kategoriach. Redaktorzy strony brali pod uwagę zarówno wydarzenia, które odbyły się na terenie Norwegii, Szwecji, Finlandii, Danii i Estonii, jak i występy zawodników za granicą tych państw.
Zawodnik roku – Tom „Stoneface” Niinimaki
- Tom Niinimaki na ważeniu przed debiutem w UFC / Foto. MMAViking.com
Choć cały świat skupiał się w 2013 roku na niesamowitym występie Alexandra Gustafssona w walce z Jonem Jonsem, to nie Szwed został nagrodzony tytułem „Zawodnika roku”, a Fin Tom Niinimaki (MMA 21-5-1). 31-letni zawodnik z Turku wygrał w tym roku trzy pojedynki, lecz wywalczył dużo więcej, bowiem po dwóch zwycięstwach na galach organizacji Cage, podpisał kontrakt z UFC i udanie zadebiutował na gali The Ultimate Fighter 18 – Finale.
Podczas swoich występów w maju i wrześniu 2013 roku najpierw w zdecydowany sposób wypunktował byłego mistrza WEC Chase’a Beebego, a następnie poddał piękną kimurą Walela Watsona. Fin z passą jedenastu zwycięstw zapewnił sobie zainteresowanie Joego Silvy. Matchmaker UFC postanowił nie oszczędzać Toma i wystawił debiutanta naprzeciwko Raniego Yahyi. Zawodnik ze Skandynawii nie przestraszył się jednak i wykazał się sporymi umiejętnościami w parterze w starciu z uznanym grapplerem. Po ciekawym pojedynku sędziowie niejednogłośnie wskazali na „Stoneface”.
Laureat nagrody w 2012 roku: Alexander Gustafsson
Zawodniczka roku – Pannie „Banzai” Kianzad
Pannie Kianzad prezentuje swoje okazałe bicepsy / Foto. ProFC
Podobnie jak w przypadku „Zawodnika roku” i w odpowiedniej kategorii kobiecej doszło do zmiany zwycięzcy po dwóch latach. Pannie Kianzad (MMA 4-0) walczyła w 2013 roku tylko raz, jednak jej zwycięstwo nad doświadczoną i solidną Milaną Dudievą przekonało redaktorów do przyznania jej tytułu najlepszej skandynawskiej zawodniczki poprzedniego roku. Dodatkowo, Szwedka wywalczyła sobie jedno z szesnastu miejsc w 18. edycji TUF-a, ale zachorowała podczas przygotowań do programu.
Podczas ProFC 50 Pannie stanęła naprzeciw przymierzanej do UFC Milany Dudievej. Przed walką mówiło się wprost, że wygrana Rosjanki pozwoli jej na podpisanie kontraktu z UFC. Jednak wieczór 16 października należał do reprezentantki Rumble Sports, która zaprezentowała wszechstronne umiejętności zarówno w stójce, jak i w parterze, i wypunktowała jednogłośnie Dudievą.
Laureatka nagrody w 2012 roku: Katja Kankaanpaa
Klub roku – Allstars Training Center
Andreas Michael i Alan Do Nascimento przed siedzibą klubu / Foto. MMAViking.com
Chociaż istnieje od niewiele ponad roku, klub Allstars Training Center stał się sławny na całym świecie dzięki występom swoich zawodników. Wystarczy powiedzieć, że do sztokholmskiego teamu należy Alexander Gustafsson, żeby każdy sam stwierdził, jak wysoki poziom prezentują trenerzy i zawodnicy z Allstars.
Redaktorzy MMAViking podkreślili jednak, iż nagroda nie jest podyktowana jedynie wynikami, które osiąga najlepszy z reprezentantów klubu, ale osiągnięciami całej drużyny. Oprócz „Maulera” w Allstars trenują inni figterzy związani z UFC, m.in. Magnus Cedenblad, Reza Madadi, Nico Musoke; a także wybitni zawodnicy bez kontraktu z największą organizacją na świecie, np. Niklas Backstorm, Jonatan Westin czy Michel Ersoy.
Głównymi trenerami w sztokholmskim klubie są Andreas Michael, Joakim Karlsson (Muay Thai) i Alan Do Nascimento (BJJ).
Laureat nagrody w 2012 roku: Nie przyznano
Walka roku – Alexander Gustafsson vs. Jon Jones
Jones pierwszy raz po walce wyglądał gorzej od swojego przeciwnika
Ta nagroda nie mogła zostać przyznana żadnemu innemu pojedynkowi. Podobnie jak większość portali branżowych, tak i skandynawska strona przyznała tytuł „Walki roku” starciu mistrzowskiemu z UFC 165. W pięciorundowy boju Alexander Gustafsson (MMA 15-2, 2. w rankingu MMARocks) pokazał, że z Jonem Jonsem (MMA 19-1, 1. w rankingu MMARocks) można konkurować jak równy z równym, a zdaniem niektórych nawet wygrać.
Przed walką w Toronto większość osób skazywała Szweda na sromotną porażkę. Dotychczasowy mistrz miał bezproblemowo pokonać Gustafssona, podobnie jak wszystkich poprzednich rywali, i udowodnić tym samy swój status bezwzględnego dominatora kategorii półciężkiej i jednego z najlepszych zawodników walczących aktualnie w MMA. Amerykanin wchodził na halę z nadrukiem na koszulce, który głosił: „Not Quote Human”, co tylko potwierdzało jego pewność siebie przed walką. Jednak już chwilę później Jon Jones poczuł bardzo ludzki ból i musiał zejść z pozycji półboga na ziemię, aby wyszarpnąć zwycięstwo z rąk „Maulera”.
Szwed już w pierwszej rundzie zaskoczył wszystkich, kiedy to z powodzeniem wymieniał kopnięcia i uderzenia z „Bonesem”. Do absolutnego wybuchu radości i zdziwienia doszło, gdy Gustafsson poszedł po sprowadzenie i położył Amerykanina na plecy po raz pierwszy w jego karierze. Dalsza część starcia była bardzo wyrównana, a o zwycięstwie dotychczasowego mistrza zadecydowała prawdopodobnie 4. runda, w której Jones zranił mocno pretendenta.
Przed ogłoszeniem wyniku zarówno widzowie zgromadzeni na hali, jak i ci przed telewizorami czekali w wielkim napięciu, ponieważ sędziowie mogli wskazać każdy werdykt. Ostatecznie na wszystkich kartach punktowych zwycięzcą był Amerykanin. Pojedynek pokazał jednak, że skazywany od chwili ogłoszenia zestawienia na porażkę Szwed może w przyszłości pokonać dotychczasowego mistrza, a ten z kolei jest bardziej ludzki, niż jemu samemu się zdaje.
Laureat nagrody w 2012 roku: Mikkel Parlo vs. Simon Carlsen (Royal Arena 2)
Nokaut roku – Anton Kuivanen
Anton Kuivanen nokautuje Gonzalesa obszernym lewym sierpowym / Foto. MMAViking.com
Na gali Superior Challenge 9 widzowie mieli okazję zobaczyć kilka ciekawych nokautów, ale ten Antona Kuivanena (MMA 20-7) był wyjątkowy.
Przed walką uznawano, że Fin będzie miał przewagę w stójce i się nie pomylono. Po przegranej na Cage 23 przez nokaut, Kuivanen przyjechał 18 listopada do Goteborga z naładowanymi działami i szybko rozprawił się z Diegiem Gonzalesem. Zaledwie po 40 sekundach walki mieszkaniec Helsinek zaskoczył rywala kombinacją lewy-prawy, którą posłał Szweda na deski. Fin doskoczył z uderzeniami i gdy widział, że jego przeciwnik nie jest zdolny do dalszej walki, mimo że stara się powrócić do stójki, zasygnalizował sędziemu przerwanie. Ten nie podjął jednak żadnych kroków, więc Kuivanen doskoczył z bardzo obszernym lewym sierpowym i znokautował Gonzalesa.
Laureat nagrody w 2012 roku: Andreas Spang za znokautowanie Briana Rogersa na Bellator 66
Poddanie roku – Toni Tauru
Utalentowany Tauru dzięki swoim efektownym poddaniom zdobywa coraz większy rozgłos / Foto. Sherdog.com
Wschodząca gwiazda kategorii koguciej, Toni Tauru (MMA 8-1-1) popisał się bardzo rzadko spotykaną w MMA techniką na gali EUMMA 7. Pierwsza runda walki pomiędzy Finem a Emilem Hartsnerem była bardzo zacięta. Kiedy pojedynek trafił do parteru, Szwed wylądował w gardzie Tauru, który aktywnie pracował z dołu, a po chwili założył przeciwnikowi gogoplatę. Hartsner starał się bronić, ale tuż przed końcem pierwszej rundy odklepał technikę. Dla Fina była to piąta wygrana z rzędu przez duszenie oraz trzecia wygrana w 2013 roku, który zakończył idealnym bilansem 3-0.
Laureat nagrody w 2012 roku: Martin Kampmann za poddanie gilotyną Thiaga Alvesa na UFC on FX 2
Gala roku – Superior Challenge 9
Matti Makela efektownie rozbija Mattea Minonzia / Foto. MMAViking.com
W 2013 roku skandynawska scena MMA mogła pochwalić się kilkoma ciekawymi wydarzeniami. Na Cage 22 i 23 widzowie oglądali najlepszych fińskich zawodników, takich jak: Anton Kuivanen, Tom Niinimaki, Marcus Vanttinen i Timo-Juhani Hirvikangas. Jednak z odwiecznej walki Szwedów z Finami, tym razem zwycięsko wyszli ci pierwsi i zorganizowana w Goteborgu gala Superior Challenge 9.
Rozpiska wydarzenia z 23 listopada obfitowała w ciekawe nazwiska, a jak się później okazało, również starcia. Na gali tylko dwa pojedynki dotrwały do decyzji. Osiem starć skończyło się przez nokaut lub techniczny nokaut, a dwukrotnie jeden z zawodników był zmuszony poddać walkę klepnięciem.
Od początku do końca gali widzowie oglądali ekscytujące pojedynki i interesujące zakończenia. W trzech najważniejszych walkach Sami Aziz pokonał legendę MMA i byłego zawodnika UFC Jensa Pulvera po ciekawym trzyrundowym pokazie stójki i zapasów; Danny Mitchell zagwarantował sobie kontrakt z największą organizacją na świecie, dzięki poddaniu Yousefa Besamy w drugiej rundzie, a Anton Kuivanen w pięknym stylu znokautował Diega Gonzalesa.
Oprócz tych walk, widzowie obejrzeli także starcia pomiędzy: Mattim Makelą i Matteem Minonziem, Martinem Akhtarą i Damienem Pighierą, Yosefem Alim Mohammadem i Duartem Fonsecą, Emilem Mekką i Perem Franklinem, Magnusem Strandnerem i Davidem Glasnovicem, Linn Wennergren i Angelicą Bibbi, Michelem Ersoyem i Perttem Pattolem, Mohammedem Abdallahem i Erikiem Carlssonem oraz Dexterem Wallinem i Martinem Halvorsenem.
Laureat nagrody w 2012 roku: Nie przyznano
Odkrycie roku – Nicholas „Nico” Musoke
Musoke patrzy głęboko w oczy Allesia Sakary na ważeniu przed UFC FN 30 / Foto. MMAViking.com
Gdy na swoją debiutancką walkę w UFC zgadzasz się na szesnaście dni przed galą, w dodatku, masz zmierzyć się w innej kategorii wagowej niż twoja naturalna, a rywalem jest obyty w oktagonie zawodnik, możesz przegrać starcie jeszcze zanim postawisz pierwszy krok w klatce. Tak się w istocie zdarza, ale nie w przypadku Nicholasa Musokego (MMA 11-2).
Szwed 26 października stanął w swojej pierwszej walce w UFC naprzeciwko Alessia Sakary i nie okazał mu pokory. Po krótkiej acz aktywnej wymianie w stójce walka trafiła do parteru, gdzie Włoch uderzał mocno z góry, do momentu, kiedy 27-latek skręcił się szybko do balachy. „Nico” nie pozwolił już uciec rywalowi z tej techniki. Poddanie zostało uznane za najlepsze na gali UFC Fight Night 30: Machida vs. Munoz, tym samym Musoke zaliczył podobny debiut do naszego rodaka Piotra Hallmanna.
Laureat nagrody w 2012 roku: Gunnar Nelson
Najbardziej obiecujący zawodnik roku – Emil „Hulk” Weber Meek
Radość Emila Meeka po znokautowaniu Raymonda Jarmana / Foto. MMAViking.com
Wielu młodych zawodników zaprezentowało się obiecująco na skandynawskich galach w ubiegłym roku. Spośród nich najbardziej zaświeciła gwiazda Emila „Hulka” Webera Meeka (MMA 5-1), który stoczył cztery pojedynki i wszystkie wygrał w ten sam sposób: przez TKO. Na dodatek, tylko jeden rywal dotrwał z Norwegiem do drugiej rundy.
Bardzo agresywny styl walki pozwolił Meekowi kończyć w pierwszej rundzie kolejno Frodiego Hansena, Raymonda Jarmana i Josego Martina Reisa. „Hulk” zakończył rok zwycięstwem z Perem Franklinem w drugiej odsłonie na Superior Challenge 9.
Zawodnik z Trondheim może pochwalić się bilansem 5-1 w zawodowych walkach MMA, a jedyną porażkę odniósł z powodu złamania ręki.
Laureat nagrody w 2012 roku: Max Nunes
Showman roku – Jorgen Matsi
Bieg dookoła klatki przed pojedynkiem zawsze pomaga / Foto. MMAViking.com
W kategorii showmana roku nagroda mogła powędrować tylko w jedno miejsce – do Estonii, gdzie na RAJU 12 Jorgen Matsi (MMA 6-2) zaprezentował widzom niezapomniane atrakcje.
Zawodnik z Tartu miał zmierzyć się pierwotnie z Moktarem Benkacim, ale na kilka dni przed walką wypadł z zestawienia, a jego miejsce zajął znany w Polsce Sergiej Grecicho.
Choć Estończyk starcie przegrał, to bez wątpienia zdobył sympatię wielu fanów w inny sposób. Show zaczął już na ważeniu, na którym pojawił się w spodniach w kratę, prezentując fotografom pozycje zainspirowane komiksowym Hulkiem. Nagrodę zapewniło jednak Matsiemu przede wszystkim wejście do klatki. Najpierw przybił piątkę każdemu widzowi, który znalazł się na jego drodze, a następnie przebiegł dookoła klatki, wymijając po drodze stoliki VIP-owskie i stojących ludzi.
Laureat nagrody w 2012 roku: Makwan Amirkhani