Na chwilę obecną z racji bliskości kilku gal odbywających się w weekend, prezentujemy Wam analizę pojedynku Matt Mitrione vs. Shawn Jordan. W późniejszym terminie jeśli nic nie stanie na przeszkodzie, zostaną dodane dodatkowe pojedynki. Jeśli jednak nie zdążymy „Analiza kursów Betsafe” wróci wraz z przyszłymi galami w swojej standardowej formie.
Matt Mitrione vs. Shawn Jordan
Shawn„The Savage” Jordan (MMA 15-5) to urodzony w Teksasie, 29-letni zawodnik Mieszanych Sztuk Walki trenujący w renomowanym klubie Jackson-Winklejohn MMA w Albuequrque, gdzie jego głównym partnerem sparingowym jest jeden z najlepszych „fighterów” dywizji ciężkiej UFC, Travis„Hapa” Browne (MMA 16-1). Jordan jest weteranem gal Strikeforce i Bellator. Od marca 2012 roku walczy w UFC. We wszystkich wspomnianych organizacjach walczył „w kratkę” i przegrywał zarówno poprzez nokauty jak i decyzje sędziowskie. „Savage” jest solidnym zawodnikiem, który do walk wychodzi zawsze dobrze przygotowany, jednak nie ma i prawdopodobnie nigdy nie będzie mieć tyle umiejętności by wygrywać ze ścisłą czołówką swojej kategorii wagowej. Jego najbliższy rywal, Matt „Meathead” Mitrione (MMA 6-3) do rzeczonej czołówki z całą pewnością nie należy, jednak ma kilka argumentów po swojej stronie, które mogą mu pomóc odnieść zwycięstwo.
Zalety Shawna:
Kondycja i szybkość. Jordan to atletyczny zawodnik przygotowany do walki w równym tempie przez pełne trzy rundy. Praktycznie nad każdym ze swoich dotychczasowych rywali miał przewagę szybkościową i nie inaczej powinno być tym razem. Będzie mieć przewagę kondycyjną nad Mitrionem i każda kolejna minuta walki będzie działać na jego korzyść.
Ułożona stójka i celność. Jordan dobrze operuje ciosami prostymi, często korzysta z podbródkowych. Właśnie takimi ciosami rozprawił się ze znanym z KSW, Olim Thompsonem (MMA 12-5). Rzadko używa kopnięć, jednak jak którymś wystrzeli to często celnie. Zdarza mu się też skutecznie używać kolan. Wyprowadza dużo celnych kombinacji, którymi metodycznie rozbija rywali. Szybko rozprawił się w stójce z Pattem Barrym (MMA 8-7), któremu można zarzucić wiele, jednak na pewno nie to, że jest słabym kickbokserem. Cheick Kongo (MMA 20-8) nie dał mu rozwinąć skrzydeł przez nieustanny klincz, jednak nie widzę „Meatheada” walczącego w ten sposób.
Leworęczność. Shawn walczy z odwrotnej pozycji, a tacy zawodnicy często są niewygodni dla rywali ze względu na swoją „oryginalność”. Ciężko znaleźć partnerów sparingowych, którzy są mańkutami i może to stanowić problem dla Mitrionego.
Zapasy, parter i „ground’and’pound”. Co ciekawe, Jordan mimo tego, że jest tylko przyzwoitym zapaśnikiem i przeciętnym parterowcem, to i tak na tle „Meatheada” zdaje się w tych płaszczyznach błyszczeć.
Rzadko wychodziły mu obalenia z dystansu poprzez wejście z impetem w nogi rywala, jednak będąc w zwarciu dobrze radzi sobie ze sprowadzaniem walki na ziemię. Mike Russow (MMA 15-3) dał mu się powalić dwukrotnie, z kolei Lavar Johnson (MMA 17-8) aż trzykrotnie.
Swoją grę na ziemi głównie opiera na utrzymywaniu pozycji z góry i zadawaniu ciosów, poddań szukając w ostateczności. Z jednej strony średnio sobie radzi z przechodzeniem pozycji, z drugiej – ciężko go z siebie „zrzucić”. Johnson powalony na ziemię nie potrafił znaleźć sposobu na przywrócenie walki do stójki i ostatecznie dał się poddać prostym kluczem z półgardy. Russow z kolei na ziemi pozwolił rywalowi zdobyć dosiad.
po czym oddał plecy i „wymiękł” po serii ciosów.
Wady Shawna:
Dziurawa garda. W parze z dużą celnością i sporą ilością wyprowadzanych ciosów idzie słaba defensywa. Jordan daje się trafiać i rywale nie mają większych problemów ze znalezieniem drogi do jego szczęki. Chociażby dobrze znany polskim fanom z gal KSW, Oli Thompson (MMA 12-5), który jest „drewnianym” stójkowiczem niejednokrotnie trafiał „Savage’a”. W ten sposób dochodzimy do kolejnej wady, którą jest…
Słaba odporność na ciosy. Jestem daleki od nazwania szczęki Jordana szklaną, jednak nie da się ukryć, że daleko mu w tej materii do Juniora Dos Santosa czy Roya Nelsona. Co prawda nie przegrywał wiele razy przez nokaut, a po potężnym ciosie z kontry, którym powalił go Gabriel Gonzaga większości zawodników wyłączyłoby się światło, jednak wielokrotnie zdarzało mi się zachwiać po niezbyt mocnych ciosach.
Matt Mitrione to 35-letni reprezentant klubu Blackzillians, były zawodnik Futbolu Amerykańskiego, który zawodową karierę w Mieszanych Sztukach Walki rozpoczął stosunkowo niedawno, bo w 2009 roku. Nie jest zbyt doświadczony w tym sporcie, bo do tej pory stoczył zaledwie dziewięć walk, z czego trzy przegrał. Co ciekawe – wszystkie zawodowe walki stoczył w UFC. Był uczestnikiem show „The Ultimate Fighter 10”, gdzie zyskał przydomek „Meathead”. W programie stoczył dwie walki: zwycięską przez większościową decyzję ze Scottem Junkiem i przegraną przez gilotynę z Jamesem McSweeneyem. Największym osiągnięciem Mitrionego zdaje się być odesłanie legendarnego wojownika Kevina „Kimbo Slice” Fergusona na sportową emeryturę po zwycięstwie przez techniczny nokaut.
Zalety Matta:
Nokautujący cios. Domeną „Meatheada” jest stójka i statystyki nie pozostawiają co do tego żadnych wątpliwości. Mitrione 83% swoich walk wygrał przez nokauty. Jest kreatywnym kickbokserem, stosuje różnorodne kombinacje, ma względnie dobry timing i nie unika kopnięć. Największym jego atutem jest to, że generuje ogromną siłę w wyprowadzanych ciosach i jest to wartość, której żaden z jego przeciwników nie powinien lekceważyć.
Gdybym był Shawnem Jordanem to w walce z nim nie bawiłbym się przesadnie w stójkę, tylko przy każdej możliwej sposobności ku temu, starał się sprowadzić rywala na ziemię i tam ubić przez g’n’p, bo właśnie taki gameplan uważam za najskuteczniejszy na „Meatheada”. Jeśli ja to zauważyłem, to trenerzy Jordana powinni również. Prawdopodobnie Greg Jackson nie postawi na piętnastominutowe punktowanie w stójce (którą to opcję uważam za bardziej ryzykowną ze względu na ciężkie pięści Mittrionego), tylko przygotuje gameplan podobny do tego z walki z Lavarem Johnsonem czy Mikem Russowem.
Warunki fizyczne. Mitrione ma 191 centymetrów wzrostu i jest 8 cm wyższy od Jordana. Będzie dysponować aż o 16 cm większą przewagą zasięgu rąk.
Wady Matta:
Zapasy. Matt jest słabym zapaśnikiem i zdaje się nie poprawiać z walki na walkę w tej płaszczyźnie. Woli bić się w stójce i po raz kolejny widać to bardzo wyraźnie w statystykach –w całej swojej zawodowej karierze nie zanotował ani jednego obalenia! Defensywnie prezentuje się równie przeciętnie – był sprowadzany na ziemię w każdej walce, która trwała dłużej niż trzy minuty. Dochodząc do tych danych przez głowę przemknęła mi myśl: „ jak ktoś tak „ułomny” zapaśniczo mógł tak długo utrzymać się w największej organizacji MMA świata?”. Odpowiedź przyszła szybko: „To jest waga ciężka, panie”.
Brak parteru. Ustaliliśmy już, że Mitrione preferuje walkę w stójce, a zapasy bardziej kojarzą mu się ze spiżarnią niż sportem. Na podstawie tych danych nie trudno wysnuć wniosek, że i w parterze jest równie mierny. Ostatnia walka z Brendanem Schaubem dobitnie to pokazała. Daleki byłbym od nazywania Schauba ekspertem w dziedzinie BJJ, a i tak na ziemi zmielił „Meatheada” jak amatora.
Werdykt
Parafrazując klasyka: „Waga ciężka jaka jest, każdy widzi”. Jeden cios może zakończyć pojedynek – dosłownie i w przenośni. Prawdopodobnie któryś z dwóch analizowanych zawodników w najbliższym starciu padnie znokautowany. Nie wykluczam też, ze walka zakończy się decyzją sędziowską, zważywszy na fakt, że ostatnio takie zakończenia pojedynków stały się „modne” w UFC. A może będziemy świadkami poddania? W każdym z wymienionych scenariuszy przewaga zdaje się rysować na korzyść Shawna Jordana, który jest młodszy, bardziej wszechstronny, ma lepszą stójkę, lepsze zapasy i lepszy parter. Przypominając sobie walki Shawna Jordana z Lavarem Johnsonem i Mikem Rossowem, a także Matta Mitronego z Brendanem Schaubem, dla mnie najbardziej prawdopodobny scenariusz na najbliższą walkę jest taki, w którym po kliku wymianach ciosów walka trafia na ziemię i tam „Meathead” zostaje ubity. Stawiam na „Saveage’a”, jednak nie zapominam o tym, że w swojej karierze padał już kilkakrotnie na deski i nie będę zbierać szczęki z podłogi jeśli przegra przez nokaut. W tym właśnie sęk – „na papierze” Mitrione jest gorszym zawodnikiem od Jordana, jednak jednym mocnym ciosem „w punkt” może przechylić szalę zwycięstwa na swoją korzyść, dlatego kurs 1.83 na Shawna uważam za wart zagrania, jednak za małą stawkę.