Nick Diaz

Nick Diaz

Dziś międzynarodowy odcinek Szklanej Szczęki, w którym skupiamy się na wydarzeniach zza wielkiej wody, czyli podsumowaniu gal UFC 175, 19. finału TUF-a oraz World Series of Fighting. 

Link MP3

(fot. Dave Mandel/Sherdog.com)

Portal MMAJunkie.com powołując się na rosyjski serwis MMAboxing.ru, upublicznił informację o tym, że planowane jest starcie Bena Rothwella (MMA 33-9) z Ruslanem Magomedovem (MMA 12-1). Ben ostatnią walkę stoczył z Brandonem Verą (MMA 12–7, 1NC). Jednak tuż po niej Komisja Sportowa stanu Wisconsin w badaniach antydopingowych odkryła u niego podwyższony poziom testosteronu. Rothwell, który miał zgodę na terapię uzupełnienia testosteronu, przekroczył jednak próg, który Komisja mu zaleciła. Co ciekawe urząd ten nie ukarał samego winowajcy, ani nie anulował wyniku walki, a jedynie wystawił mu administracyjne ostrzeżenie.

Całą sprawę nie zbagatelizowało jednak UFC, które postanowiło zawiesić swojego zawodnika na dziewięć miesięcy. Poniżej wypowiedź Bena z października 2013 roku, który skwitował całą sytuację słowami:

Aplikowałem na terapię uzupełnienia testosteronu po tym jak endokrynolog oraz Komisja Sportowa stanu Wisconsin zdiagnozowali u mnie hipogonadyzm. Uznali, że był on spowodowany wypadkiem samochodowym, któremu uległem w 1999 roku, po którym na dodatek zapadłem w śpiączkę. Lekarze powiedzieli mi, że TRT mogłoby zatrzymać hipogonadyzm przed dalszym osłabieniem mojego ciała. Po tym jak dowiedziałem się, że poziom mojego testosteronu po walce z Brandonem był podwyższony, skontaktowałem się z Komisją Stanową i oni zadecydowali, że dadzą mi administracyjne ostrzeżenie. Uznali, że nie starałem się oszukiwać. Dowiedziałem się też, że UFC postanowiło mnie zawiesić na dziewięć miesięcy. Nie będę z tym walczył. To w końcu moja odpowiedzialność by mieścić się w wymaganym limicie (testosteronu - przyp. red.).

Przeciwko wracającemu z zawieszenia "Big Benowi", stanie  Ruslan Magomedov. Dagestańczyk w maju miał bardzo słaby debiut przeciwko Viktorowi Peście (MMA 9-1), z którym wygrał na punkty decyzją jednogłośną. Walka planowana jest na UFC 177, jednak nie ma jeszcze oficjalnego potwierdzenia ze strony UFC, czy gala "Dillashaw vs. Barao 2" będzie gościła tych dwóch ciężkich na karcie walk.

Organizatorzy gali ICW MMA opublikowali kartę walk drugiej gali, która odbędzie się 11. października w Chorzowie. Póki co rozpiska nie jest skompletowana, jednak zawiera znaczną część pojedynków. Aktualnie rozpiska gali o podtytule "Silesia Fight Night" prezentuje się następująco:

Walka wieczoru:

70 kg: Maciej Linke (9-4) vs. Grzegorz Szulakowski (4-1)

Główna karta:

(fot. Dave Mandel/Sherdog.com)

Oficjele UFC ogłosili dziś w nocy, że były mistrz koguciej, Dominick Cruz (MMA 19-1) wraca do Oktagonu. Cruz swoją przygodę z tą dywizją zaczął w 2008 roku, kiedy wygrał swoją pierwszą walkę w nowej kategorii. Pokonał wtedy Charliego Valencię (MMA 12-7). Od tego czasu zaczęła się jego era jako niekwestionowanego króla koguciej. Cztery walki później odebrał tytuł mistrzowski WEC, który należał wtedy do Briana Bowlesa (MMA 10-3). W pierwszej obronie ponownie zwyciężył z Josephem Benavidezem (MMA 20-4). W kolejnej walce na historycznej już, ostatniej gali WEC, Dominick pokonał Scotta Jorgensena (MMA 15-9). Wówczas Cruz z powodu połączenia się UFC z WEC, przeszedł do tej pierwszej organizacji jako mistrz nowo powstałej kategorii. W UFC zdążył dać jedynie dwie walki, w których odprawił Urijaha Fabera (MMA 31-7) - zawodnika, który zadał mu jedyną porażkę w karierze - oraz obecnego dominatora dywizji muszej, Demetriousa Johnsona (MMA 20-2-1).

Od tego momentu zaczął się czarny okres dla Dominicka, którego zaczęły trapić kontuzje. Podczas uczestnictwa w TUF-ie 15, Cruz nabawił się urazu więzadła krzyżowego przedniego. W piętnastym sezonie miał stoczyć trzeci pojedynek przeciwko Faberowi, który prowadził przeciwną drużynę w tym popularnym reality show. Wypadnięcie Cruza zmusiło korporację ZUFFA do dostawienia nowego przeciwnika dla Urijaha oraz podniesienia rangi starcia do miana walki o tymczasowy pas koguciej. Nowym przeciwnikiem dla "California kida" okazał się Renan Barao (MMA 32–2, 1NC), który nie dość, że zwyciężył, to przejął schedę po Dominicku i sam stał się niekwestionowanym mistrzem po pokonaniu Eddiego Winelanda (MMA 21–10–1). Renana pokonał jednak ostatnio T.J. Dillashaw (MMA 10-2), przejmując tym razem od niego pas. Powrót Dominicka Cruza oznacza jedno: Ponownie zaczęła się gra o tron.

Naprzeciwko "Dominatora" stanie Takeya Mizugaki (MMA 20–7–2). Zawodnik ten ma obecnie pięć zwycięstw z rzędu w UFC. Zdołał pokonać m.in. takich rywali jak Riverę, Phana, Pereza czy Carawaya. Wszystkie zwycięstwa od czasu UFC 144, kiedy to przegrał z Chrisem Cariaso (MMA 17-5), były jednak przez decyzje w tym dwie przez niejednogłośną punktację. Pokonanie byłego mistrza koguciej, który abdykował i nigdy tytułu nie stracił w walce, z pewnością bardzo przybliży Japończyka do walki o pas.

Jak podaje portal MMAfighting.com starcie Tima Kennedy’ego (MMA 18-4) z Yoelem Romero (MMA 8-1) zaplanowane zostało na UFC 178, które odbędzie się 27 września w Las Vegas. Dla Tima będzie to już czwarte starcie w organizacji braci Fertitta. Trzy poprzednie wygrał kolejno z Graciem, Natalem i Bispingiem. Jego przeciwnik również ma czyste konto w UFC. 37-letni zapaśnik zdołał wygrać aż pięć pojedynków z czego ostatni z Bradem Tavaresem (MMA 12-2). Tim Kennedy znajduje się na #6. pozycji rankingu wagi średniej, natomiast Yoel Romero na pozycji #11.

 
Tim Kennedy kontra Yoel Romero na UFC 178

Fot. Sherdog.com

W ostatni weekend odbyły się aż dwie gale UFC – UFC 175: Weidman vs. Machida oraz The Ultimate Fighter 19 Finale. Oba wydarzenia obfitowały w ciekawe starcia, a niejeden zawodnik dopisał do swojego CV – oprócz zwycięstwa lub porażki – kolejne rekordy, które amerykańskie portale skrzętnie wyłapały i podały do wiadomości fanów.

UFC 175: Weidman vs. Machida

Faworyci zwyciężyli w czterech z dziesięciu starć.

Wszystkie dziesięć pojedynków trwało godzinę, 54 minuty i 45 sekund.

Chris Weidman (MMA 12-0, UFC 8-0) pok. Lyota Machidę (MMA 21-5, UFC 13-5) 

Weidman został pierwszym zawodnikiem w historii UFC, który zdobył pas z nieskazitelnym bilansem, a następnie obronił pas więcej niż jednokrotnie.

Osiem zwycięstw z rzędu Chrisa to druga pod względem długości aktualna passa w UFC. Mistrza kategorii średniej wyprzedza tylko Jon Jones (11).

Machida przegrał pierwszą walkę w kategorii średniej UFC.

W ostatnich dziesięciu starciach Machida zaliczył pięć zwycięstw i tyleż samo porażek.

Do tej pory Brazylijczyk pięciokrotnie walczył w pojedynkach, w których stawką był pas mistrzowski. Dwukrotnie wygrał i trzy razy przegrał.

Ronda Rousey (MMA 10-0, UFC 4-0) pok. Alexis Davis (MMA 16-6, UFC 3-1)

Nokaut Rousey w 16. sekundzie walki jest drugim najszybszym w historii starć mistrzowskich w UFC. „Rowdy” ustępuje tylko Andriejowi Arłouskiemu, który na UFC 55 posłał na deski Paula Buentella sekundę wcześniej.

Rousey została pierwszym mistrzem UFC, który w bieżącym roku obronił tytuł dwukrotnie.

Amerykanka kończyła przed czasem cztery ostatnie pojedynki w UFC. Tylko Matt Brown (pięć) ma aktualnie lepszą serię w całej organizacji.

Po każdym występie w UFC Rousey otrzymywała do tej pory bonus.

Davis przegrała przez nokaut pierwszy raz od stycznia 2009 roku.

Uriah Hall (MMA 9-4, UFC 2-2) pok. Thiaga Santosa (MMA 9-3, UFC 1-2)

Thiago Santos przegrał przez decyzję pierwszy raz w karierze.

Russell Doane (MMA 14-3, UFC 2-0) pok. Marcusa Brimage’a (MMA 6-3, UFC 3-2)

Dla Marcusa Brimage’a sobotni występ był debiutem w kategorii koguciej. Jak się później okazało, nieudany.

Karta wstępna

Urijah Faber (MMA 31-7, UFC 7-3) jest niepokonany w starciach, w których stawką nie był pas mistrzowski.

Faber kończył rywali w WEC i UFC trzynastokrotnie. Wraz z Vitorem Belfortem i Nate’em Diazem pozwala mu to zająć pod tym względem drugie miejsce w historii obu organizacji tuż za Andersonem Silvą (14).

Alex Caceres (MMA 10-6, UFC 5-4) uległ w  pięć z sześciu przegranych starciach przez poddanie.

Bruno Santos (MMA 14-1, UFC 1-1) dopisał w sobotę 12. zwycięstwo przez decyzję. Tylko dwukrotnie w karierze Brazylijczyk wygrywał w inny sposób.

Chris Camozzi (MMA 19-8, UFC 6-5) przegrał ostatnie trzy pojedynki.

Rob Font  (MMA 11-1, UFC 1-0) wygrał już trzeci raz w 2014 roku.

The Ultimate Fighter 19 Finale 

Na całej karcie walk faworyci wygrali stosunkiem 6-5.

Jedenaście pojedynków trwało łącznie godzinę, 38 minut i 11 sekund.

Frankie Edgar (MMA 17-4-1, UFC 11-4-1) pok. B.J. Penna (MMA 16-10-2, UFC 12-9-2)

Frankie Edgar został drugim zawodnikiem UFC w historii, który pokonał tego samego rywala trzykrotnie. Oprócz „The Answer” tej sztuki dokonał Tito Ortiz (trzy zwycięstwa z Kenem Shamrockiem).

Od zejścia do kategorii piórkowej Edgar wygrał dwa z trzech starć.

Frankie zakończył pojedynek przez nokaut po raz pierwszy od października 2011 roku. Wtedy to ciosy zawodnika z New Jersey doprowadziły do nieprzytomności Graya Maynarda.

Penn zakończył karierę po niedzielnej porażce.

W ostatnich siedmiu walkach Penn wygrał i zremisował po razie, natomiast przegrał aż pięciokrotnie.

Hawajczyk uległ przez nokaut dopiero trzeci raz w karierze. Ostatnio Penn przegrał przez TKO w 2009 roku, kiedy to po czwartej rundzie jego narożnik postanowił wycofać go z dalszej walki z Georges’em St. Pierre’em.

Corey Anderson (MMA 3-0, UFC 1-0) pok. Matta Van Burena (MMA 6-3, UFC 0-1)

Corey Anderson wygrał wszystkie trzy walki w karierze przez nokaut w pierwszej rundzie.

Nokaut Andersona w 61. sekundzie walki to najszybsze skończenie w historii finałowych walk zawodników programu „The Ultimate Fighter”.

Matt Van Buren dwie z trzech przegranych walk kończył na deskach.

Eddie Gordon‘s (MMA 7-1, UFC 1-0) pok. Dhiega Limę (MMA 9-2, UFC 0-1)

Z kolei nokaut Gordona w 71. sekundzie jest drugim najszybszym skończeniem w historii finałowych walk zawodników programu „The Ultimate Fighter”.

Nokaut Gordona jest czwartym najszybszym w historii debiutujących zawodników wagi średniej.

Dhiego Lima przegrał przez nokaut pierwszy raz w karierze.

Derrick Lewis (MMA 11-2, UFC 2-0) pok. Carlosa Augusta Filha (MMA 6-3, UFC 0-1)

Derrick Lewis jest niepokonany od ośmiu pojedynków.

Lewis zakończył 10 z 11 zwycięskich pojedynków przez nokaut. Wśród nich są oba skończenia w UFC.

„Guto Inocente” przegrał przez nokaut pierwszy raz w karierze.

Dustin Ortiz (MMA 14-3, UFC 3-1) pok. Justina Scogginsa (MMA 9-1, UFC 2-1)

Ortiz wygrał dwie z trzech walk w UFC przez decyzję.

Justin Scoggins przed porażką w niedzielę był niepokonany od początku kariery.

Karta wstępna

Jesse Ronson (MMA 13-5, UFC 0-3) nie wygrał jeszcze żadnej walki w UFC. Kanadyjczyk jest pierwszym zawodnikiem w historii organizacji, który przegrał trzy starcia z rzędu przez niejednogłośną decyzję.

Leandro Issa (MMA 12-4, UFC 1-1) wygrał przez poddanie pierwszy raz od października 2010 roku.

Jumabieke Tuerxun (MMA 14-2, UFC 0-2) przegrał przez poddanie pierwszy raz w karierze.

Juan Manuel Puig (MMA 11-3, UFC 0-1) przegrał przez nokaut pierwszy raz w karierze.

Daniel Spohn (MMA 8-4, UFC 0-1) wygrał tylko dwie z ostatnich sześciu zawodowych walk.

Sarah Moras (MMA 4-1, UFC 1-0) wygrała przez decyzję pierwszy raz od początku startów w MMA.

Alexis Dufresne (MMA 5-1, UFC 0-1) przegrała pierwszą walkę w karierze. Wcześniej Amerykanka pokonała pięć rywalek przed czasem.

Robert Drysdale (MMA 7-0, UFC 1-0) wygrał wszystkie siedem zawodowych pojedynków przez poddanie w pierwszej rundzie. As grapplingu spędził do tj pory w klatkach jedynie dziesięć minut i pięćdziesiąt siedem sekund. Najdłuższym starciem zawodnika z Nevady była walka na AFC 4 „Revelation”, na którym zmusił do odklepania balachy Claya Davidsona w drugiej minucie i szóstej sekundzie boju.

Źródło: MMAJunkie.com i FightMetric.com

Statystyki po gali – UFC 175 i TUF 19 Finale

Gala UFC 176 - z walką Jose Aldo (MMA 24-1) vs. Chad Mendes (MMA 16-1) na czele - została anulowana. Powodem takiego stanu rzeczy jest kontuzja, która zmusiła Alda do wycofania się z pojedynku. Brak dobrego zastępstwa, a w szczególności brak walki o pas w walce wieczoru, były głównymi bodźcami do podjęcia decyzji o skasowaniu całej gali z kalendarza UFC. Pojedynki znajdujące się na karcie walk UFC 176 zostaną przeniesione na przyszłe wydarzenia sportowe. Jeden z dwóch głównych udziałowców korporacji ZUFFA, Lorenzo Fertitta, podał do publicznej wiadomości, że starcie Josego z Chadem zostanie zrealizowane, najprawdopodobniej na UFC 179 w Rio de Janeiro.

Pojedynek Ronalda Souzy (MMA 20–3, 1NC) z Gegardem Mousasim (MMA 35–4–2) przeniesiony został na UFC Fight Night 50 (5 września), Bethy Correi (MMA 8-0) z Shayną Baszler (MMA 15-8) - na UFC 177 (30 sierpnia) a Bobby'ego Greena (MMA 22-5) z Ablem Trujillo (MMA 12–5, 1NC) - na UFC Fight Night 47 (16 sierpnia).

(fot. Dave Mandel/Sherdog.com)

Nieco rozjaśniła się sprawa Stefana Struvego (MMA 25–6) i jego zasłabnięcia w szatni przed pojedynkiem z Mattem Mitrionem (MMA 7-3). Sam Stefan na Twitterze wyjaśnił, że to, co się wtedy stało, nie miało nic wspólnego z jego sercem. Świeże informacje, jakie przenikały do mediów tuż po incydencie, dawały podejrzenia, iż Struve może ponownie mieć problemy z zastawką aortalną, które wykluczyły go na jakiś czas z zawodowych walk. Dana White krótko po zdarzeniu przekazał informację o tym, że najprawdopodobniej był to atak paniki.

Holender w wywiadzie dla MMAJunkie.com przyznał, że brał leki na ciśnienie krwi, by zażegnać widmo operacji, która mogłaby przekreślić definitywnie jego karierę. Efektem ubocznym medykamentu mogły być zawroty i bóle głowy, zasłabnięcia czy nudności. Nie ma jednak informacji, czy Stefan brał inne inhibitory konwertazy angiotensyny wraz z lizynoprylem - one dodatkowo mogły spotęgować efekt, którego doświadczył w szatni przed walką.

Komisja Sportowa Stanu Nevada dopuściła Struvego do walki z Mattem po licznych konsultacjach z lekarzami. Jednak incydent ten może Stefana ponownie oddalić od możliwości uzyskania zgody na kolejną walkę w UFC. Menadżer Holendra, Nima Safapour, przyznał, że jego zawodnik od poniedziałku jest już w domu i wziął się za wyjaśnienie z lekarzami tej sprawy. Sam Struve w wywiadzie dla MMAfighting.com rzucił nieco więcej światła na zaistniałą sytuację:

Podczas mojej rozgrzewki zacząłem czuć dyskomfort oraz niepokój. Jednak, zważywszy na moje medyczne zawieszenie [16 miesięcy przerwy od walk - przyp. red.] oraz śmierć mojego ojca, uznaję, że moja kondycja fizyczna i emocjonalna była spowodowana niczym innym jak tylko nerwami. Na moje nieszczęście podczas dalszej rozgrzewki zaczęło mi się robić słabo. Po skonsultowaniu się z UFC i lekarzami uznaliśmy, że nie powinienem walczyć.

Na pytanie, kiedy wróci, Stefan odparł, że musi dojść do sedna problemu, by mieć pewność, że podobna sytuacja się już nigdy nie powtórzy. Pomimo zapewnień Struvego, niewykluczone, że operacja, którą zawodnik odwlekał, stosując terapię lekową, może okazać się konieczna – jednak wtedy jego kariera dobiegnie końca już na dobre.

Nowe informacje na temat zdrowia Stefana Struvego

28 czerwca odbyło się trzecie z kolei seminarium szkoleniowe z zakresu walki w parterze, które w Miejskim Ośrodku Sportu i Rekreacji zorganizował MMA TEAM Ostróda. Po raz drugi poprowadził je jeden z najlepszych polskich grapplerów Maciej „Alf” Glabus. Jak zwykle za sprawą „Alfa” warsztaty stały na wysokim poziomie, zadowalając nawet najbardziej wymagających uczestników. Program szkolenia obejmował zastosowanie technik BJJ w kontekście walk MMA. Tym samym „przerobiony” został popularny Taktarov (dźwignia na staw skokowy, bądź mięsień łydki) w kilku wariantach. Sporą część szkolenia zajęły też arkana pracy gardą. Na koniec skupiliśmy się nad wyjściem z pozycji 6/9. Wartość merytoryczna prowadzenia zajęć jak i bogaty wachlarz technik nie pozostawiły złudzeń, co do kunsztu „Alfa” oraz tego, że nie była to jego ostatnia wizyta w Ostródzie.

Relacja dzięki uprzejmości Krzysztofa Ciesielczyka.

(fot. Dave Mandel/Sherdog.com)

Jednak nie Ruslan Magomedov (MMA 12-2) będzie przeciwnikiem Bena Rothwella (MMA 33-9) jak jeszcze niedawno pisaliśmy. Portal FOXSports.com podał dziś, że nowym rywalem powracającego z zawieszenia sportowego Bena będzie nie kto inny jak Alistair Overeem (MMA 37-13)! „The Demolition Man” ostatni pojedynek stoczył 1 lutego, kiedy to pokonał Franka Mira (MMA 16-9) w przez jednogłośną decyzję. Wcześniej zaliczył dwie porażki, pierwszą z Antonio Silvą (MMA 18–5, 1NC) a drugą z Travisem  Brownem (MMA 16–2–1). Co ciekawe w obu tych konfrontacjach dominował oponentów do czasu nokautów. Gala UFC Fight Night 50 po raz piąty w historii zawita do stanu Connecticut.

 Z racji odwołania UFC 176, na karcie walk zobaczymy dodatkowo starcie  Gegarda Mousasiego z Ronaldo Souzą.
Alistair Overeem kontra Ben Rothwell na UFC Fight Night 50

Organizacja Absolute Championship Berkut, która jest ściśle związana z groźnieńskim klubem Berkut od kilku lat organizuje gale mieszanych sztuk walki w stolicy Czeczenii. Teraz promotorzy z Kraju Wajnachów postanowili zrobić pierwszą swoją imprezę w Europie i ich wybór padł właśnie na Polskę. Jak poinformował nas reprezentujący interesy tej organizacji nad Wisłą – Bajsangur Edelbiew, impreza odbędzie się 18 października w Pruszkowie.

Organizatorzy od razu postanowili uderzyć z mocną kartą walk. W tej chwili prowadzone są rozmowy z polskimi przeciwnikami dla Czeczenów… wielu polskich zawodników odmawia, ponieważ poprzeczka postawiona jest naprawdę wysoko. Potwierdzone na tę chwilę nazwiska to przymierzani do UFC – aktualny mistrz M-1 w wadze lekkiej Musa Khamanaev (MMA 14-3) i niepokonany muszy Magomed Bibulatov (MMA 7-0). Najmocniej wydaje się obsadzona kategoria półśrednia, gdzie zobaczymy weterana rostowskiego ProFC, widowiskowo walczącego Bislana Isaeva (MMA 29-7), pogromcę Artura Kadłubka – „austriackiego” Czeczena Arbiego Agujeva (MMA 15-6) czy doświadczonego Szwajcara o japońsko-peruwiańskich korzeniach – Yasubeya Enomoto (MMA 12-5). W limicie półciężkim ma wystąpić znakomity grappler kojarzony z rosyjskiego M-1 – Ruslan Khaskhanov (MMA 16-8).

Absolute Championship Berkut zorganizuje galę w Polsce

Znany pod przydomkiem “Rosyjski Najemnik” weteran ringów Pride, Dream oraz Strikeforce, Sergei Kharitonov (MMA 21-5) weźmie udział w gali M-1 Challenge zaplanowanej na 11 listopada. Kwestią otwartą pozostaje, z kim miałby zawalczyć w Pekinie w trakcie debiutu M-1 Global w Chinach.

Od kiedy rozpoczął starty w MMA 14 lat temu, Sergiej odniósł zwycięstwa nad takimi osobistościami mieszanych sztuk walki, jak Murilo Rua (MMA 20-13-1), Semmy Schilt (MMA 26-14-1), Pedro Rizzo (MMA 19-11), Fabricio Werdum (MMA 18-5-1), Mike Russow (MMA 15-3-1), Alistair Overeem (MMA 37-13-1) oraz Andrei Arlovski (MMA 22-10-1).

Dziś minęło dokładnie 10 lat od daty pierwszej emisji gali KSW 2 na antenie Polsatu Sport. Studio telewizyjne prowadził wówczas Mateusz Borek, a wydarzenie komentował Andrzej Janisz. 10 lat później mamy za sobą już 27 gal Konfrontacji Sztuk Walki, a Polsat zaczyna sięgać po produkcje innych rodzimych organizacji.

KSW to jednak nie jedyne MMA, które gościło do tej pory na antenach stacji Zygmunta Solorza-Żaka. W 2005 roku kibice mieszanych sztuk walki mogli emocjonować się debiutem Pawła Nastuli w Pride. Konfrontację naszego mistrza z Antoniem Rodrigiem Nogueirą również pokazał Polsat. W grudniu 2005 roku Paweł Nastula stanął do walki z Aleksandrem Jemielianienką. Tym razem pojawiły się jednak problemy z transmisją, ponieważ Krajowa Rada Radiofonii i Telewizji zagroziła Polsatowi karą finansową, jeśli ten zdecyduje się emitować galę na żywo, czyli w godzinach przedpołudniowych w sobotę. Wydarzenie ostatecznie zostało pokazane z siedmiodniowym opóźnieniem.

W 2012 roku do grona organizacji pokazywanych w Polsacie dołączyła MMA Attack, a niedawno mieliśmy okazję zobaczyć zmagania zawodników na gali PROMMAC. Wszystko wskazuje na to, że już na stałe fani wszechstylowej walki wręcz będą mogli zasiadać przed telewizorami zdecydowanie częściej niż 4 razy do roku, aby w Polsacie obejrzeć gale i zmagania zawodników mieszanych sztuk walki.

Fot. Sherdog.com

Zawodnicy znoszą wszystko czego MMA od nich wymaga w nadziei, że pewnego dnia zdobędą mistrzostwo. Niezależnie od tego, czy chodzi o pas Ultimate Fighting Championship, czy też tytuł innej organizacji, pas okalający biodra zwycięzcy uprawomocnia wszystko, do czego on lub ona dążyli od pierwszej zawodowej walki.

Poniższa lista obejmuje dziesięć starć mistrzowskich, które według dziennikarzy strony Sherdog.com były najlepsze w dziejach mieszanych sztuk walki. To zestawienie może nie wyczerpywać tematu, ale wskazane pojedynki są bez wątpienia uważane za najciekawsze w historii.

W odcinku pierwszym pojawią się walki uplasowane na miejscach od 10. do 6., natomiast z pierwszą piątką będzie można się zapoznać w odcinku drugim.

10. Frankie Edgar vs. Gray Maynard
UFC 136 „Edgar vs. Maynard 3”
8.10.2011 | Houston, Teksas

Walka wieczoru gali UFC 136 była zwieńczeniem trylogii Edgar-Maynard i ostatecznie wyjaśniła kwestię, który z nich jest lepszy, po tym jak w drugim starciu sędziowie wypunktowali remis.

Maynard, dyżurny zapaśnik, wyszedł z naładowanymi od pierwszej sekundy działami i szybko wypalił podbródkowym prosto w szczękę Edgara. Tuż za tym ciosem poszło uderzenie kolanem w głowę ówczesnego mistrza. Pierwsza runda w całości należała do Maynarda, który przypieczętował przewagę dwoma nokdaunami. Jednakże nie bez powodu Edgar nosi pseudonim „Odpowiedź”. Przez kolejne dziesięć minut 29-latek zaczął dyktować warunki i przeobraził pojedynek w jednostronne starcie bokserskie. W rundzie czwartej zawodnik z New Jersey przyspieszył jeszcze bardziej. Na minutę i dwadzieścia sekund przed końcem tej odsłony rozpoczął się początek końca Maynarda. Cztery ciosy prawą ręką Edgara, za którymi podążyły uderzenia z lewej, zmusiły sędziego Josha Rosenthala do wkroczenia i przerwania walki.

Tryumf Edgara definitywnie rozstrzygnął pamiętną trylogię. Później „The Answer” przegrał dwie walki z Bensonem Hendersonem, co przyczyniło się do decyzji o zmianie kategorii wagowej na 145 funtów.

9. Matt Hughes vs. Frank Trigg
UFC 52 „Couture vs. Liddell 2”
16.04.2005 | Las Vegas, Nevada

Fot. Sherdog.com

Pierwszy raz ci dwaj zawodnicy wagi półśredniej spotkali się na UFC 45, kiedy to Hughes udusił zza pleców Trigga w pierwszej rundzie. Rewanż zakończył się tak samo.

Nieco ponad dwa lata po pierwszej konfrontacji drogi Trigga i Hughesa znów się skrzyżowały. Napięcie w hali było odczuwalne od początku. Zawodnik Xtreme Couture podczas prezentacji Bruca Buffera odwrócił się plecami do 31-latka z Illinois, a atmosferę jeszcze bardziej podgrzało spotkanie na środku oktagonu. Fighterzy musnęli się policzkami, za co Hughes odepchnął rywala. Ten posłał mu w zamian pocałunek i walka się rozpoczęła. Od razu starcie znalazło się pod siatką, gdzie „Twinkle Toes” pracował kolanami. 33-latek kontynuował strategię dopóki jedno z uderzeń nie trafiło w podbrzusze ówczesnego mistrza, a sędzia Mario Yamasaki nie zauważył tego szczegółu. Podczas gdy Hughes uciekał, trzymając się za krocze, Trigg zmieścił kilka mocnych ciosów i doskoczył do półprzytomnego rywala w poszukiwaniu skończenia. Podopieczny Randy’ego Couture’a zdobył górną pozycję i docisnął mistrza do siatki, czym zmusił go do oddania placów.

Trigg pracował nad duszeniem zza pleców, ale – nie wiadomo jakim sposobem – Hughes uciekł. Następnie 40-latek uniósł zawodnika z Rochester na barki i – co wpisało się na listę najbardziej spektakularnych akcji w historii MMA – przebiegł przez cały oktagon i runął razem z przeciwnikiem na matę. Publika oszalała. Hughes zdobył dosiad, uderzył kilka razy potężnymi łokciami i zakończył pojedynek kolejnym duszeniem zza pleców.

8. Jorge Santiago vs. Kazuo Misaki
Sengoku Raiden Championship 14
22.08.2010 | Tokio, Japonia

Fot. Sherdog.com

W mniej znanym, ale szalenie interesującym zestawieniu, Santiago obronił tytuł mistrzowski Sengoku w wadze średniej po niesamowitym 24-minutowym boju z Misakim.

Rewanż z Sengoku – No Run 2009 rozpoczął się dość spokojnymi wymianami, w których przeważał Japończyk. Jednakże już druga odsłona nadała ton temu, co miało nastąpić w kolejnych rundach, kiedy 34-letni pretendent złapał szyję młodszego o pięć lat rywala. Gilotyna Misakiego wydawała się początkiem końca dla dotychczasowego mistrza, ale weteran z Chiby zaliczył falstart, kiedy próbował dokończyć rywala ciosami. Santiago przekulnął się do dźwigni na nogę, ale sędzia Yoshinori Umeki podniósł walkę do stójki, kiedy Kazuo znalazł się połową ciała za linami. W trzeciej pięciominutówce wyglądało na to, że Brazylijczyk przejął kontrolę nad sytuacją, po tym jak posłał przeciwnika na deski kombinacją wysokie kopnięcie-prawy prosty. „The Hitman” przetrwał jednak jakimś sposobem nawałnicę ciosów, po czym został doprowadzony pomiędzy rundami do stołka przez narożnik. Tam doszedł do siebie i naładował akumulatory, aby podjąć ostateczną próbę przeważenia szali na swoją korzyść. W rundzie czwartej Misaki posłał Santiago na deski obszernym lewym sierpowym. Jak w przypadku poprzedniego ataku, tak i teraz Japońska gwiazda ruszyła do ataku z pełną parą. Za niezliczoną ilościom ciosów z góry poszedł dosiad oraz próby poddania przez trójkąt rękoma i duszenie zza pleców. Brazylijczyk przetrwał. Walka stała się jeszcze bardziej zacięta na czterdzieści sekund przed końcem, ponieważ sędzia ukarał mistrza czerwoną kartką (odjęcie punktu) za ucieczkę za liny. To oznaczało, że Santiago musi skończyć starcie w piątej rundzie, jeśli chce obronić tytuł.

Gdy tylko zaczęto odliczać ostatnie pięć minut pojedynku, „The Sandman” rozpoczął wymierzanie kary pretendentowi. Obrażenia na twarzy Misakiego mówiły same za siebie. Japończyk dostał niewyobrażalne lanie, które zdawało się nie mieć końca. Wszystko, co musiał zrobić 34-latek, to przetrwać ostatnią odsłonę. Jego narożnik zdecydował się jednak rzucić ręcznik na mniej niż 30 sekund przed końcem starcia. Ta decyzja nie dała okazji, aby sędziowie wskazali zwycięzcę i pozwoliła Santiago opuścić budynek z pasem mistrzowskim.

7. Benson Henderson vs. Anthony Pettis
WEC 53 „Henderson vs. Pettis”
16.12.2010 | Glendale, Arizona, USA

To zestawienie było ostatnim pojedynkiem w historii World Extreme Cagefighting. Organizacja została bowiem wchłonięta przez UFC. Niemniej, galę WEC 53 zapamiętają wszyscy, dzięki wykonanemu przez Pettisa kopnięciu „Showtime Kick” – które na trwałe wbił się w głowy wszystkich fanów MMA na całym świecie.

Były w tym wyrównanym starciu momenty, w których widzowie nie oglądali zbyt widowiskowych akcji, ale wszystko przyspieszyło na minutę przed ostatnim gongiem. Pettis napierał, trafił kilkoma hakami i uderzył wysokim kopnięciem – zablokowanym jednak przez Hendersona. I wtedy się to wydarzyło. Henderson doszedł od siatki i począł cofać się przez agresywnym przeciwnikiem. „Showtime” odpowiedział szybkim krokiem naprzód i odbiciem się od siatki prawą stopą. „Smooth” opuścił ręce, a Pettis użył tej samej nogi, aby kopnąć mistrza w twarz. Trzeba to zobaczyć, żeby uwierzyć.

Uderzenie spowodowało upadek Hendersona z rękami zwieszonymi po bokach. Kopnięcie przechyliło szalę zwycięstwa na korzyść zawodnika z Milwaukee i to właśnie on wrócił do domu z pasem mistrzowskim. „Bendo” odbił się po porażce i wygrał siedem starć z rzędu i został posiadaczem pasa UFC w wadze lekkiej aż do chwili, gdy ponownie spotkał się z Pettisem na UFC 164.

6. Johny Hendricks vs. Robbie Lawler
UFC 171 „Hendricks vs. Lawler”
15.03.2014 | Dallas, Teksas, USA

Fot. Esther Lin/MMAFighting.com

Hendricks i Lawler walczyli o zwakowany przez Georges’a St. Pierre’a. Jeden z najlepszych zawodników w historii sportu zrzekł się korony i udał się na bezterminowy urlop.

Hendricks – który przegrał kontrowersyjną decyzją z GSP cztery miesiące wcześniej – musiał udowodnić, że to on jest prawowitym mistrzem, natomiast Lawler chciał zwieńczyć niesamowity powrót do największej organizacji na świecie czwartym zwycięstwem z rzędu. Walka była wyrównana – obaj zawodnicy mieli swoje chwile, a każdy z nich zapisał na konto po dwie rundy. Był taki moment w trzeciej odsłonie, kiedy wydawało się, że „Ruthless” może zakończyć pojedynek, po tym jak zranił podbródkowym „Bigg Rigga”, lecz zawodnik z Oklahomy przetrwał atak. Ostania pięciominutówka miała zadecydować o losach starcia. Wtedy Hendricks włączył wyższy bieg. Męczył Lawlera w klinczy i punktował lewym prostym oraz niskimi kopnięciami. Sprowadzenie i przetrzymanie podopiecznego Pata Mileticha na deskach w ostatnich sekundach starcia przypieczętowało wygraną zawodnika z Team Takedown.

Jednogłośna decyzja na korzyść „Bigg Rigga” potwierdziła jego status najlepszego półśredniego na świecie. Lawler niedługo zmierzy się z Mattem Brownem, a wygrana powinna zapewnić mu rewanż z mistrzem.

Autor oryginału: C.J. Tuttle/Sherdog.com
Najlepsze walki mistrzowskie w historii – odcinek pierwszy

(fot. Piotr Pędziszewski/Mmarocks.pl)Łukasz Sajewski w wywiadzie dla Mmarocks.pl opowiada o swoich odczuciach po podpisaniu kontraktu z UFC, zmianie menadżera, ostatniej walce w Rosji i przygotowaniach do nadchodzącego starcia w Brazylii.

(Fot. Fight Nights) Polski ciężki - Michał Andryszak (MMA 12-3, 6. w Rankingu PL) wniósł na wagę 110 kg przed jutrzejszą galą Fight Nights : Battle 16. Przeciwnik "Longera" - Konstantin Erokhin (MMA 6-1) okazał się sześć kilogramów lżejszy. Natomiast aż dziesięć kilogramów dzieli bohaterów walki wieczoru moskiewskiej bitwy, w której spotkają się Amerykanin Brett Rogers (MMA 15-8) i Dagestańczyk Magomed Malikov (MMA 7-2). Poniżej wyniki ważenia:

Invicta FC swoją ósmą w historii, a pierwszą w 2014 roku, galę zorganizuje 6 września w Kansas City. Będzie to jednocześnie debiutancka transmisja za pośrednictwem systemu Fight Pass.

Fani żeńskiego MMA bardzo długo czekali na informację odnośnie kolejnej gali. Shannon Knapp raz za razem zapewniała, że informacja wkrótce ujrzy światło dziennie i tak się wreszcie stało. Na specjalnej konferencji poinformowano, że 6 września w Kansas City odbędzie się gala Invicta FC 8.

Podczas wydarzenia odbędą się dwa pojedynki o pas. W walce wieczoru Michelle Waterson (11-3) bronić będzie tytułu w wadze atomowej, a rywalką „Karate Hottie” będzie doświadczona Japonka Yasuko Tamada (15-8). O wakujący pas w wadze słomkowej powalczą Finka Katja Kankaanpaa (9-1) oraz była mistrzyni XFC Stephanie Eggink (4-1).

Nie dojdzie do oczekiwanego pojedynku Cristiane Justino z Ediane Gomes (10-2). „India” postanowiła zejść do wagi koguciej i skrzyżować rękawice z Tonyą Evinger (13-5). Ponadto ogłoszono także pierwszy na kartach Invicty pojedynek w wadze lekkiej, w którym Veronica Rothenhausler (1-0) zostanie przetestowana przez Charmaine Tweet (5-4). W walce dwóch weteranek Tara LaRosa (21-4) zmierzy się z Roxane Modafferi (15-11),  a w ciekawie zapowiadającym się starciu w wadze muszej wystąpią Michelle Ould (7-3) i DeAnna Bennett (4-0).

Ósma gala Invicta FC 6 września

Komisja Sportowa Kolumbii Brytyjskiej, która sprawowała pieczę nad galą UFC 147 w Vancuver, poinformowała w dniu dzisiejszym, że były pretendent do tytułu mistrza wagi muszej UFC, Ali Bagautinov (MMA 13-3), oblał test antydopingowy, przeprowadzony przed walką z Demetriusem Johnsonem (MMA 20-2).
Jak możemy przeczytać w informacji prasowej, 14 czerwca testowanych było 6 losowo wybranych zawodników oraz bohaterowie mistrzowskiego boju. Dodatkowo, Ali Bagautinov poddany został badaniu przed galą, 2 czerwca. To właśnie pierwszy test dał wynik pozytywny. W organizmie Dagestańczyka wykryto zakazaną substancję EPO (Erytropoetynę). Niestety wyniki badań Bagautinova nie były dostępne przed galą z uwagi na długość procesu badawczego w laboratorium. Zawodnik został zawieszony na rok.
Nie jest to pierwsza wpadka dopingowa Bagautinova. W 2012 roku został zawieszony przez Międzynarodową Federację Sambo za stosowanie Metyloheksaminy. Sam zainteresowany zdementował tę informację, a stało się to dokładnie 2 czerwca, czyli w dniu pobrania pierwszej próbki do badania przez BCAC.

Ali Bagautinov na dopingu

Niepokonana mistrzyni organizacji Legacy FC, była bokserka Holly Holm (MMA 7-0) podpisała kontrakt z UFC o czym poinformował sam Dana White za pośrednictwem Twittera. Tym samym zakończyły się spekulacje związane z dalszą karierą zawodniczki. W negocjacyjnej otoczce pojawiały się informacje dotyczące intratnej propozycji od World Series of Fighting oraz kłótni White’a z menadżerem Holm.
Biorąc pod uwagę zapowiedzi Holly Holm dotyczące chęci zmierzenia się z Rondą Rousey (MMA 10-0) oraz czystkę jaką aktualna mistrzyni zrobiła w kategorii koguciej, możemy spodziewać się, że do starcia obu zawodniczek dojdzie jeszcze w tym roku. Niewątpliwie będzie to spore wyzwanie dla Rousey, Holm na ringach bokserskich zanotowała imponujący rekord 33-2-3, przez ekspertów uważana była za nr 1 rankingów bez podziału na kategorie wagowe.

Welcome to the UFC @_HOLLYHOLMpic.twitter.com/BxNVy8SYTR

— Dana White (@danawhite) July 10, 2014

Holly Holm w UFC. Pojedynek z Rousey na horyzoncie?